De 14de eeuw

In de 16de eeuw in Haarlem was er een huis waar krankzinnigen werden verpleegd. In 2005 is dit veranderd in een museum genaamd het Dolhuys en het bevind zich vlak achter het station van Haarlem.Het begon in 1320 als een speciaal ziekenhuis voor lepralijders, toen heette het nog niet Het Dolhuys. Ze werden hier ondergebracht om ze te isoleren van de rest van de bevolking en zo te voorkomen dat ze anderen zouden besmetten met lepra. Lepralijders uit heel Holland werden hier ondergebracht.

De 16de eeuw

Na het verdwijnen van lepra in 1559 werd het omgebouwd tot een “dolhuis” voor krankzinnigen. De kalme mensen liepen vrij rond en voor de anderen waren er 14 isoleercellen. Buiten krankzinnigen werden er ook syfilispatiënten en oudere zieken en kinderen verzorgd.

2005

In 2005 werd het een museum met de naam Het Dolhuys, het nationaal museum voor de psychiatrie. De cellen voor de krankzinnigen uit de 16de eeuw zijn nog helemaal intact. Het Dolhuys is een belevingsmuseum. Het gaat niet zozeer om de spullen die er te zien zijn, maar om de ervaringen en de geschiedenis van het huis. Je kunt er zien hoe er door de eeuwen met de krankzinnigen werd omgegaan en dat de grens tussen gek en normaal erg dun is. De naam het Dolhuys is gebaseerd op het dolhuis want toen werden de krankzinnigen nog “dollen” genoemd.